De Duinezel doorkruist De Haan

Traditie van ezels op het strand

Met wat associeer jij een Belgisch strand? Ik denk spontaan aan zonnebaden, schelpen en heel veel zand. Waarschijnlijk draven er ook geen paarden en ezels door jouw verbeelding. Nochtans maken ze deel uit van de rijke geschiedenis van onze kust. Op prentbriefkaarten van het begin van de twintigste eeuw prijken ezels en paarden die als toeristische attractie werden ingezet op het strand van Blankenberge, De Haan en Oostende. De hoefdieren hadden in Blankenberge zelfs een vaste standplaats nabij de pier. In het stadsreglement van laatstgenoemde badplaats werden al in 1861 regels opgenomen met betrekking tot het verhuur van ezels tijdens het hoogseizoen.

Oude zwart-witfoto's schetsen een beeld over hoe het er vroeger aan toe ging. Tegen betaling konden kinderen toertjes doen op de geliefde langoren. De rondritjes vonden gewoonlijk tussen twee golfbrekers plaats. Ook een van mijn overgrootouders verdiende er – eveneens in Blankenberge – ooit de kost mee. Deze praktijken zijn ondertussen helemaal verdwenen. Nu zijn het voornamelijk uitbaters van maneges die tripjes te paard aan de Noordzee op poten zetten.

Aan zee waait een nieuwe wind

Roy Vandenbussche van De Duinezel blaast de traditie nieuw leven in. Hij biedt ezelwandelingen aan over het strand en door de bossen en duinen van De Haan, waarbij respect voor dier en omgeving centraal staan. Tijdens de uitstapjes krijgen de ezels ruimschoots de tijd om te grazen en op het einde is er steevast een borstelmoment voor hen voorzien.

Het concept van De Duinezel is geleidelijk aan ontstaan, als een logisch vervolg op de jobs die Roy deed voor hij zijn eigen onderneming uit de zandgrond stampte. Hij werkte voor het eerst met ezels in de zorgsector, waar hij merkte dat de dieren een gunstig effect hadden op het functioneren van kinderen met autisme. Later leidde hij educatieve activiteiten aan zee bij Chat Botté. Daar zette hij zijn ezels in voor een ander positief doeleinde: hij liet ze rieten manden dragen, waarin schoolkinderen afval verzamelden die ze van het strand raapten.

Daar komt De Duinezel opdraven

De tochten aan zee smaakten naar meer, dus begon Roy die ook voor vrienden en familie te organiseren. Mijn dochters mochten toen een proefritje maken in Bredene. In het begin verbleven de ezels namelijk in het natuurreservaat De Paelsteenpanne. Nu zijn ze weer tijdelijk van hun vaste stek in De Haan naar daar overgeplaatst.

Na de testfase stelde Roy de ezelwandelingen voor iedereen open. Hij startte met het duo Pippo en Pippa. Eenmaal het goed begon te lopen kwamen Freya en Floor erbij. Er nemen telkens maximum twee ezels deel aan een wandeling en ze worden om beurten ingezet, zodat ze genoeg kunnen rusten. Om overbelasting te vermijden mag het gewicht van de kinderen die ze dragen niet meer dan twintig procent van hun eigen gewicht bedragen, met een bovengrens van vijfenveertig kg. Het welzijn van de dieren is duidelijk belangrijk.

Ezels slaan bruggen tussen jong en oud

Zowel gezinnen als groepjes vrienden gaan met De Duinezel in zee. Ook collega's zijn er welkom in het kader van een teambuilding. Heel wat ouders boeken een ezelwandeling in de eerste plaats om hun kids een leuke ervaring te bezorgen. Het geeft Roy voldoening wanneer hij vaststelt dat zij er evenveel van genieten als hun kleine spruiten. Onderweg ontstaat er immers vaak een band met de ezels. Kinderen uiten hun genegenheid voor de dieren door onder meer tekeningen over hen te maken. Als ze dan een ezelsoor op het papier achterlaten neemt Roy dat met de glimlach erbij.